บทที่ 38 มันผู้ใดบังอาจแตะต้องแม่ของข้า

“มา มะ มาให้พี่ชายช่วยดีกว่า”

ซินหรานที่ก้มมองเท้าของตัวเอง เห็นรองเท้าหลายคู่ล้อมร่างที่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้นดิน นางกระถดเท้าเข้ามา ค่อยๆ แหงนหน้าขึ้นมองคนแปลกหน้าสี่คนล้อมนางอยู่

“ไม่เป็นไร ข้าช่วยตัวเองได้” นางลอบสังเกตคนเหล่านี้ ไม่ใช่คนในหมู่บ้าน ท่าทางไม่เหมือนคนจากทางการ อาจเป็นพวกชาวยุ...